Nasz dom pod numerem 16 to dom dawnych tkaczy jedwabiu. Ma około 200 lat. Nie znamy dokładnej daty budowy. Podczas remontu nie udało się nam odnaleźć żadnych dat, które mogłyby świadczyć o powstaniu. Wiemy, że niektóre domy w bliskiej okolicy mają około 150-200 lat. Tkacze jedwabiu byli majętnymi osobami. Świadczyć o tym może choćby lokalizacja domu na wzniesieniu. W Gajówce w dolnej cześci (dolnie) żyli parobkowie, a w górnej części bogatsi ludzie.
Zasłyszana przez nas opowieść mówi, że pod koniec wojny w górnej Gajówce Wojsko Polskie miało tymczasowy obóz. Jednak pewnej nocy, wszyscy zniknęli, zostawiając sporo nowego umundurowania. Ówcześni mieszkańcy nie chcąc być posądzonymi o to zdarzenie, zebrali wszystkie pozostawione rzeczy i wrzucili do jednej ze studni przy domu i zakopali ją. Jeszcze do niedawna żył człowiek, który wiedział gdzie znajdowała się ta studnia. Niestety zmarł i zabrał tajemnicę do grobu. Pewnym jest, że była to górna część Gajówki. Może skarb znajduje się przy Dom w Domu? Tego nie wiemy, wiemy za to, że na naszej działce była kiedyś jeszcze jedna studnia, która została zakopana. Przez kogo? Kiedy? Tego nie wiemy…
Gajówka została założona w XVII wieku przez religijnych uciekinierów z Czech a od 1742 roku należała do Prus. W Gajówce (dawniej Hayne (niem.)) przed II Wojną Światową mieszkało prawie 300 mieszkańców, którzy zostali przesiedleni w głąb Niemiec, a na ich miejsce przybli Polacy ze wschodu. Dziś mieszkańców pozostało tylko około 100. Spacerując po okolicy widać tylko zdziczałe sady, wejścia do starych studni kopanych, czy zarośnięte ruiny dawnych domów. Przy naszym domu, poprzedni właściciele jedną z takich ruin zrównali do końca z ziemią. Dziś po tym domu pozostało tylko niewielki pagórek, na którym przygotowaliśmy przeszklonego boxa do wynajęcia. Ciekawe jak niegdyś wyglądał ten dom… Niestety o Gajówce nie zachowało się zbyt wiele materiałów. Była to zbyt mała wieś.
Nasz dom w latach 70-tych XX wieku i aktualnie – koniec 2018: